امیرالمؤمنین دست فرزند را می‏بوسد

پس از ولادت حضرت قمر بنی‏هاشم علیه‏السلام ام‏البنین علیه‏السلام قنداقه‏ی او را به دست امیرالمؤمنین داد که با خواندن اذان و اقامه در گوش وی، از همان آغاز حق ببیند و حق بشنود.

حضرت در گوش راست فرزند اذان، و در گوش چپش اقامه گفت و نام او را، به نام عمویش عباس، عباس نهاد.

»ثم قبل یدیه و استعبر و بکی» (1).

سپس دستهای او را بوسید و قطرات اشک به صورت نازنینش جاری شد و فرمود: گویا می‏بینم این دستها یوم الطف در کنار شریعه‏ی فرات در راه یاری برادرش حسین علیه‏السلام از بدن جدا خواهد شد.

و از اینجاست که گفته‏اند: می‏توان دست فرزند را، از سر عطوفت و شفقت، بوسید.

چنانکه وارد است رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دست دخترش، حضرت فاطمه‏ی زهراء علیهاالسلام، را می‏بوسید (2). و وی را به جای خود می‏نشانید. و از اینجا کثرت عطوفت شاه ولایت، امیرالمؤمنین علی بن ابی‏طالب علیه‏السلام مظلوم تاریخ، نسبت به این مولود بزرگوار معلوم می‏شود (3).

1) خصایص العباسیة: صفحه‏ی 119.

2) شیخ طوسی از عایشه روایت می‏کند که می‏گفت: ندیدم احدی را که در گفتار و سخن شبیه‏تر باشد از فاطمه علیهاالسلام به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم. چون فاطمه علیهاالسلام به نزد آن حضرت می‏آمد او را مرحبا می‏گفت و دستهای او را می‏بوسید و در جای خود می‏نشاند و چون حضرت نیز به خانه‏ی فاطمه علیهاالسلام می‏رفت وی برمی‏خاست و از آن حضرت استقبال می‏کرد و مرحبا می‏گفت و دستهای پدر را می‏بوسید. (منتهی الآمال: محدث بزرگوار شیخ عباس قمی، چاپ علمیه‏ی اسلامیه جلد 1، صفحه‏ی 97(.

3) شیخ کلینی روایت کرده از حضرت ابوالحسن ثالث امام علی النقی علیه‏السلام که می‏گویی نزد قبر امیرالمؤمنین علیه‏السلام: «السلام علیک یا ولی الله أنت أول مظلوم و أول من غصب حقه صبرت و احتسبت حتی أتیک الیقین فأشهد أنک لقیت الله و أنت شهید عذب الله قاتلک بأنواع العذاب و جدد علیه العذاب جئتک عارفا بحقک مستبصرا بشأنک معادیا لأعدائک و من ظلمک ألقی علی ذلک ربی ان شاء الله یا ولی الله ان لی ذنوبا کثیرة فاشفع لی الی ربک فان لک عند الله مقاما معلوما و ان لک عند الله جاها و شفاعة و قد قال الله تعالی و لا یشفعون الا لمن ارتضی» (زیارت پنجم مفاتیح الجنان محدث قمی، انتشارات کتابفروشی و چاپخانه‏ی محمد علی علمی ص 641.