الواقی (نگهبان)

خصلت دیگر عباس علیه‏السلام نگهبانی و پاسداری محکم و پر تلاش او از حق و امام حق بود. از این رو امام‏ هادی علیه‏السلام در زیارت ناحیه او را نگهبان و پاسدار خواند. پاسداری که با اخلاص تمام به نگهبانی حق پرداخت. تا حدی که با بودن او، دشمنان خواب و استراحت نداشتند

ولی اهل‏بیت حسین علیه‏السلام خود را در پناه کوهی استوار می‏دیدند و خواب و استراحت داشتند اما بعد از او، موضوع به عکس شد (چنان که شیخ محمدرضا ازری، از زبان امام حسین علیه‏السلام در شعری که قبلا ذکر شد:

»الآن نامت اعین بک لم تنم…» این مطلب را بیان کرده است.)

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:

حرس لیلة فی سبیل الله عزوجل افضل من الف لیلة یقام لیلها و یصام نهارها؛

نگهبانی و پاسداری یک شب در راه خداوند متعال، از عبادت هزار شب که روزش را انسان روزه بگیرد، بهتر است. (1).

روز عاشورا، حضرت عباس علیه‏السلام سوار بر اسب، در اطراف خیمه‏ها به هر سو نگاه می‏کرد و از حرم رسول خدا صلی الله علیه وآله نگهبانی می‏نمود و مراقب دشمن بود که جلو نیاید. حتی زهیر بن قین (یکی از یاران باوفای امام حسین علیه‏السلام) نزد عباس علیه‏السلام آمد و اظهار داشت می‏خواهم وصیت پدر را به یاد تو بیندازم، عباس علیه‏السلام که می‏دید خیمه‏ها در خطر حمله‏ی دشمن است، از اسب پیاده نشد، فرمود: «مجال سخن نیست ولی چون نام پدرم را بردی، روا نیست از شنیدن وصیت پدرم بگذرم، بگو که من سواره می‏شنوم«. زهیر سخن پدر را (که قبلا در شرح زندگی ام‏البنین علیه‏السلام گفته شد) به یاد عباس علیه‏السلام انداخت. (2).

1) نهج الفصاحه، حدیث 1355.

2) کبریت الاحمر، ص 387.