پس از آنکه امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیهالسلام به سوگ پارهی تن و ریحانهی رسول خدا محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله و سلم یعنی سرور زنان عالمیان حضرت فاطمهی زهرا علیهاالسلام شهیدهی راه ولایت و امامت نشست، برادرش عقیل بن ابیطالب علیهالسلام را که آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برایش همسری از تبار دلاوران برگزیند تا پسر دلیری برای مولا به ارمغان آورد که سالار شهیدان حسین بن علی علیهماالسلام را در کربلا یاری کند (1).
عقیل، امالبنین کلابیه علیهاالسلام را برای حضرت علی علیهالسلام برگزید که قبیله و خاندانش، بنیکلاب، در شجاعت بیمانند بودند (2) بنیکلاب از حیث شجاعت و دلاوری در میان عرب زبانزد بودند، و لبید دربارهی آنان چنین سروده است: «ما بهترین زادگان عامر بن صعصعه هستیم» وکسی بر این ادعا خورده نمیگرفت. «ابوبراء«، همبازی نیزهها (ملاعب الأسنة(، که عرب در شجاعت مانند او را ندیده بود، از همین خاندان است (1).
حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام این انتخاب را پسندید و عقیل را به خواستگاری نزد پدر امالبنین علیهاالسلام فرستاد. پدر، خشنود از این وصلت مبارک، نزد دختر شتافت و او نیز با سربلندی و افتخار پاسخ مثبت داد و پیوندی همیشگی بین وی و مولای متقیان علی بن ابیطالب علیهماالسلام برقرار شد. امام علیهالسلام در همسرش عقلی سترگ، ایمانی استوار، آدابی والا و صفاتی نیکو مشاهده کرد و او را گرامی داشت و از صمیم قلب در حفظ حرمت او کوشید.
1) تنقیح المقال: ج 2 صفحهی 128.
2) الاصابة: صفحهی 375 ج 1؛ معارف ابنقتیبه: صفحهی 92؛ اغانی: صفحهی 50 ح 15.
