زمان مطالعه: < 1 دقیقه
نقل کردهاند دو نفر فاضل در کربلای معلی با هم رفیق بودند. یکی از آنان وفات کرد و رفیق دیگر شبی او را در خواب دید. خواست با وی مصافحه کند، شست او را گرفت و گفت: بگو ببینم بر تو چگونه گذشت؟
گفت: مأمور نیستم بگویم. شخص متوفی به حضرت عباس علیهالسلام خیلی اخلاص داشت. خواب بیننده، که از این ویژگی وی خبر داشت، وقتی دید نمیگوید، به متوفی گفت: به نیابت از تو یک دفعه حضرت عباس علیهالسلام را زیارت میکنم، بگو. وی گفت: از سه چیز، در آن دنیا امید نجات هست: اول – زیارت حضرت سیدالشهداء امام
حسین علیهالسلام؛ دوم – گریه کردن بر آن جناب؛ سوم – مماشات کردن با مردم. (1).
1) مفتاح الجنة: صفحهی 226)نقل از یادداشتهای آقای قحطانی(.
