جناب حجتالاسلام و المسلمین، خطیب توانا حاج سید مرتضی قزوینی در تاریخ 5 / 5 / 2003 میلادی بر فراز منبر در صحن مطهر حضرت امام حسین علیهالسلام بعد از سرنگونی صدام کرامتی را از حضرت ابیالفضل العباس علیهالسلام نقل نمود، خلاصهاش چنین است:
او گفت: در سال 1974 میلادی، هنگامی که در کویت بودیم، فرزندم سید حسن به هنگام بازی با بچهها، سنگریزهای به چشمش اصابت کرد که بینائیش را از دست داد. فوری او را به بیمارستان انتقال دادیم.
گروه پزشکی تصمیم گرفتند که برای معالجه او چشمش را عمل کنند و گفتند: امکان دارد با عمل جراحی خوب شود.
از این رو اگر عمل شود باید با ضمانت خودم باشد. من طاقت نداشتم. بنابراین با خویشان خود در کربلا تماس تلفنی گرفتم و جریان را برای آنها گفتم و از آنها خواستم که به حرم مطهر ابیالفضل العباس علیهالسلام بروند و از حضرتش طلب شفا نمایند. پس از آن موافقت خود را با عمل جراحی اعلام نمودم.
عمل جراحی، به خوبی انجام شد، پس از مدتی روی چشم را باز نمودند، دیدند عمل جراحی صد در صد نتیجهبخش بود. و پسربچه میبیند و بهتر از قبل میبیند و پزشکها دچار شگفت شدند.
پزشکان و جراحان معالج از من پرسیدند؛ سید چه کردی؟
گفتم: به بستگانم در کربلا گفتم: بروید و از حضرت اباالفضل علیهالسلام شفا طلب کنید. مادرش نیز با پای برهنه و با دل شکسته به حرم رفت و دست به ضریح انداخت و عرضه داشت: اباالفضل! چشم فرزندم را از شما میخواهم، و مردم و زوار نیز دعا نمودند و خداوند هم لطف کرد. و پسرم را به برکت حضرت اباالفضل العباس علیهالسلام شفا داد.