مرحوم سید محمدابراهیم قزوینی (متوفی 1360 هجری قمری) در صحن مطهر حضرت ابوالفضل علیهالسلام امام جماعت بودند و مرحوم آقا شیخ محمدعلی خراسانی (متوفی 1383) که واعظی بینظیر بود، بعد از نماز ایشان منبر میرفت. یک شب، مرحوم واعظ خراسانی مصیبت حضرت ابوالفضل علیهالسلام را خوانده و از اصابت تیر به چشم مقدس آن حضرت یاد کرده بود. مرحوم قزوینی، که سخت متأثر شده و بسیار گریه کرده بود، به ایشان گفته بود: چنین مصیبتهای سخت را که سند خیلی قوی هم ندارد چرا میخوانید؟! شب در عالم رؤیا به محضر مقدس حضرت ابوالفضل علیهالسلام مشرف شده بود، آقا خطاب به ایشان فرموده بود:
– سید ابراهیم، آیا تو در کربلا بودی که بدانی روز عاشورا با من چه کردند؟! پس از آنکه دو دستم از بدن جدا گردید، سپاه دشمن مرا تیرباران کردند، در این زمان تیری به چشم من رسید (و شاید فرموده بود: به چشم راست من) هر چه سر را تکان دادم که تیر بیرون بیاید، بیرون نیامد و عمامه از سرم افتاد، زانوها را بالا آوردم و خم شدم که به وسیلهی دو زانو، تیر را از چشم بیرون بکشم، ولی دشمن با عمود آهنین بر سرم زد. (1).
1) نقل از فرزند آن مرحوم، علامه حاج سید محمدکاظم قزوینی، به قلم حجةالاسلام آقای شیخ علیاکبر مهدیپور.
