حسینی بشوید، امام زمانی بشوید، اما چه طور؟ این طور نباشد که معاملهی هیچ و پوچ کنید، نه این که حسین علیهالسلام را برای دنیا بخواهید، بلکه حسین علیهالسلام را برای ایمان بخواهید، اول حسین علیهالسلام را بشناسید و ایمان را به واسطهی او درست کن، آن وقت است که گریه و توسل تو کاری میکند.
تو باید نخست خدا، پیامبر و امام را بشناسی. بدانی امام حسین علیهالسلام حجت و ولی خداست، مفترض الطاعه است، چراغ هدایت است، هر کس به او نزدیک شد: اهل نجات است، حسین علیهالسلام را که شناختی آن وقت بگو: و صلی الله علیک.
ای شراب خوار! قمارباز! یزید امام توست، نه حسین علیهالسلام، ای ریاکار! هر چند روی میز بردی و عالم دوران باشی، امام تو معاویه است، نه علی بن ابیطالب علیهماالسلام! هر چند به زبانت علی علی بگویی، از چه کسی پیروی میکنی؟ این مهم است.
میگوید: از سفرهی اباالفضل علیهالسلام استفادهها دیدم، اگر بتپرست هم اباالفضل را برای امر دنیوی واسطه قرار دهد، حاجتش روا میشود، اما این نه عبادت است و نه ایمان، و نه راه خدا، و نه چیزی که سبب نجات شود. فایدهی آخرتی برای تو داشته باشد.
الآن در هند سالهاست که جماعتی از بتپرستها هستند که با امام حسین علیهالسلام معامله دارند، از کسانی که در هند بودند مکرر شنیدهام که تجاری هستند که برای حضرت اباالفضل علیهالسلام نذر میکنند، و خرج میدهند تو هم مثل این بتپرست، قمر بنیهاشم علیهالسلام را برای دنیا خواستهای. (1).
1) روضههای شهید محراب آیتالله دستغیب ص 248.